Przybył do Rzeszowa z Saksonii sprowadzony przez ród Lubomirskich, który w tamtym czasie prowadził zażyłą współpracę z arystokracją drezdeńską. Karol Henryk Wiedemann spędził w mieście blisko 40 lat swego zawodowego życia. Jednak te cztery dekady zaowocowały przeobrażeniem miasta – przynajmniej jego rezydencjonalnej części – na miarę prawdziwie europejską. Ścierały się tutaj trendy niemieckie, francuskie, holenderskie i włoskie. Widać to po układzie architektonicznym, urbanistyce, dużych i małych projektach miejskich, w sztukaterii świątyń, jak też w założeniach ogrodowych. W większości Rzeszów zawdzięcza to Wiedemannowi.
Karol Henryk Wiedemann przyszedł na świat w Dreikönigskirche, dnia 13 czerwca 1702 r., które wówczas leżało obok Drezna (dziś jest to północno-wschodnia część ścisłego centrum miasta). Z wykształcenia był wojskowym inżynierem i architektem, a szlify w tym fachu zdobywał w drezdeńskim Korpusie Kadetów. W Rzeszowie rozpoczął pracę w 1728 r., choć wcześniej podjął zlecenie w Boguchwale, gdzie zaprojektował kościół i willę dla Lubomirskich. W mieście w początkowym etapie swej pracy projektował oraz nadzorował wykonanie licznych prac, np. drzwi kościoła farnego i wieży, pompy do miejskiej studni w Rynku, czy wieży i tarczy zegarowej na Ratuszu. W latach 1741-1745 był kierownikiem budowy kościoła św. Huberta w Miłocinie. W 1746 r. pracował nad rozbudową fortyfikacji wokół zamku rzeszowskiego; to właśnie wtedy zostały zaproponowane umocnienia w systemie Vaubana. W samej rezydencjonalnej części miasta Rzeszów rozbudowywał letni pałac, pawilony wokół oraz budynki gospodarcze przy zamku.
Karol Henryk Wiedemann jest autorem dwóch prospektów miejskich, na których wykonanie otrzymał zlecenie od Lubomirskich. Pierwszy tzw. "Prospekt der Stadt Rzeszow, który przypuszczalnie został wykonany w I poł. lat 30. XVIII w. Drugi tzw. "Plan Wiedemanna" z 1762 r., który znajduje się w zbiorach Muzeum Okręgowego w Rzeszowie.
Karolowi Henrykowi Wiedemannowi przypisuje się również zaprojektowanie dworków ludzi związanych z dworem Lubomirskich w Rzeszowie; zamkowemu archiwiście Franciszkowi Piątkowskiemu dworek przy obecnej ul. Reformackiej 4, ponadto dworki dla Pillego, Dzianottiego i Kretego. Wiedemannowi przypisuje się również kościół w Krasnem, nieistniejący zespół pałacowy w Leśnej Wieli pod Głogowem Małopolskim, jak też tzw. małą architekturę, np. epitafium Jerzego Lubormirskiego w kościele przy 3 Maja. Był pod ewidentnym wpływem swego poprzednika w Rzeszowie, Tylmana z Gameren. Nie jest znana data śmierci tego saksońskiego architekta.
Przejrzystość jest dla nas ważna! Poniżej wyjaśniamy, w jaki sposób i dlaczego wykorzystujemy Twoje dane osobowe. Pamiętaj, że masz pełną kontrolę nad ich konfiguracją - możesz dopasować ją do swoich potrzeb i preferencji.
